donderdag 20 december 2012

Keulen

Heel vroeg in de ochtend horen we in onze halfslaap de motoren van de MS Serenade I starten. We varen nu richting Keulen, stroom afwaarts. Het is erg hoog water. De laatste volle dag van onze Rijncruise is aangebroken. Wederom ontbijten we op ons gemak. De hele ochtend varen we, dus we hebben voldoende tijd om op het dek te genieten van het steeds weer veranderende uitzicht. Eindelijk zien we Keulen in de verte opdoemen. Indrukwekkend, de Dom van Keulen haal je er van verre al uit. Het weer is wat minder. Veel grijs en nat weer, koud ook.




Naast het Chocolademuseum staat Sint Nikolaas ons al op te wachten. Dat is toch aardig van die ouwe baas. Wuif je hem in Nederland uit, kom je hem hier net voor Kerst in Duitsland toch weer tegen. 

Maar eerst nog even lunchen. Alhoewel. Zullen we dat nou wel doen? Al dat lekkers op die Kerstmarkten gaat aan ons voorbij, we zitten gewoon helemaal tot de nok toe vol met vreten. Die lebkuchen, currywursten, reibekuchen en andere Duitse lekkernijen kunnen toch niet onaangeroerd blijven tijdens deze reis? We besluiten dus om de lunch vandaag over te slaan. Vanavond is het Captains Dinner. Dat halen we wel weer in.  We gaan dus van boord maar krijgen meteen te maken met de snijdende wind. Het is guur weer! Keulen heeft uitgepakt, wat een gezellige kraampjes. Meest indrukwekkend is de Kerstmarkt aan de voet van de Dom. Die moeten we natuurlijk ook bezoeken. Er staat een enorm grote Kerststal. Prachtig. We genieten van alles om ons heen. Maar koud is het wel hoor. 









Kölnisches wasser.

We nemen het toeristische treintje door de stad, omdat het eigenlijk te koud is om lekker te wandelen. Maar het treintje gaat over kaseien en dat zorgt voor de slappe lach; we stuiteren bijna uit het wagonnetje. Vlak voor ons schip stappen we uit en lopen dan nog even door naar de Kerstmarkt bij het Chocolademuseum. Hier zijn duidelijk de hippere standjes. Het is wat exclusiever en duurder spul dan we tot nu toe zijn tegengekomen. Ons oog valt op een man in een zeemanspakkie die hangsloten graveert. Hij maakt zogenaamde love locks. Deze hangen over de hele wereld aan diverse bruggen maar inmiddels ook aan allerhande hekwerken. We vragen of hij voor ons nog even snel een slotje kan maken met een dronken sneeuwpop plus onze namen. En natuurlijk kan dat. Dus net voor het eten halen we het slotje op en haken het aan een hek, precies daar waar onze hut uitkijkt op de wal. Dat hangt er maar mooi. De sleutel hebben we, volgens traditie, in de Rijn gegooid. Op eeuwig liefdesgeluk. 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten